«بسيج» سبكي از زندگي، براي حل مشكلات پيش رو

          محمد رضا زائری امیرانی 
            بازدید : 12
          پنجشنبه 02 آذر 1391
           نظرات (0)
        

«بسيج» سبكي از زندگي، براي حل مشكلات پيش رو
يادداشت/

اگر نگاه و عملكرد مجموعه مديران كشور اعم از نمايندگان مجلس، دولت و قوه قضائيه در اين راستا قرار مي گرفت آيا اين همه هزينه و وقت براي رفع مشكلات صرف مي شد؟

به گزارش آران مغان، اين روزها كه موضوع «سبك زندگي» به ابتكار حضرت امام خامنه اي وارد ادبيات واژگاني نخبگان، عوام و رسانه هاي كشور شده نظرات مختلفي مطرح شده است كه هركدام از آن ها مي بايست مورد بحث و واكاوي قرار گيرد.

با ملاحظه اين موضوع كه وزن كشي بين تفكر حق و باطل در طول تاريخ جريان داشته و دارد بايد گفت، در اين كه صاحبان زرو زور با همه ساز و برگ خود به دنبال يك دست كردن جامعه جهاني بر اساس مدل مبتني بر جهان بيني مادي گرايانه هستند شكي نيست. اما آنچه مهم است رسيدن به راهكارهاي عملي در جهت حفظ ارزش هاي الهي و در يك كلمه غلبه جريان حق بر باطل است.

چيزي كه در ايران - با هزاران سال قدمت فرهنگي و تاريخي – و متمسك به تفكر توحيدي آن هم از نوع ناب شيعي به منصه ظهور رسيده و امروز پايه هاي تفكر ليبرالي و اومانيستي را به لرزه درآورده و باعث چالش قدرت هاي سلطه طلب شده ترويج تفكر انساني و اخلاقي مبتني بر توحيد است.

نوع نگاهي كه با بهره گيري از شاخصه هاي مختلف و ارزشهاي متعالي همچون عدالت خواهي، استكبارستيزي، مبارزه با ظلم، تلاش براي رفع تبعيض، مومن و موحد بودن توانسته است گفتمان مورد اقبال امروز دنيا باشد. دليل اين اقبال نيز يافتن همان گمشده اي است كه انسان قرن هاست به دنبال آن بوده و زمينه هاي ظهور و حضور آن در حد اعلا را مي طلبد.

هدف از آنچه در اين سطور به نگارش درمي آيد بررسي اجمالي نوع بينش و منش و اخلاق و رفتاري است كه در اصطلاح امروزي "تفكر بسيجي" مي خوانندش. البته تفكري مافوق يك سيستم و يك مجموعه موجود در كشور به نام سازمان بسيج مستضعفين، بلكه روح حاكم بر اين تشكيلات و افرادي كه فارغ از وابستگي تشكيلاتي و سازماني با اين نگاه و ايدوئولوژي منطبق هستند. "بسيج" به عنوان مدلي از زندگي كه خود را در كسب و كار، تحصيل، تهذيب، تنظيم روابط اجتماعي، مديريت، حكومت و ديگر ابعاد زندگي انسان نشان مي دهد تفكري است كه تاكنون توانسته موجوديت خود را به عنوان يك حركت جهشي، پيش برنده و تعالي بخش نشان دهد.

هرگاه كشور دچار سخت ترين مسايل و بحران هاي سياسي مي شود و با تمسك به اين روحيه و اين نگاه به سلامت از وضعيت به وجود آمده رد مي شود؛ زماني كه جنگ را همين نوع نگاه مديريت، اداره و به سرانجام مي رساند؛ وقتي اين گفتمان در شرايط سازندگي، عمران و آبادي كارنامه اي درخشان از خود به جاي مي گذارد؛ هنگامي كه با همين الگو و سبك در پرورش نمونه هاي انساني، عالي ترين آثار را از خود به جاي مي گذارد؛ در شرايطي كه تاسي و تمسك به همين راه و سلوك به اذعان گرفتاران در حلقه هاي بسته استكبار در اقصا نقاط عالم تنها عامل پيروزي و غلبه آنها شناخته مي شود؛ همه و همه اينها مويد اين مطلب است كه بهترين و برترين سبك و سياق مقابله با مشكلات جديد پيش رو بهره گيري از تفكر ناب بسيج است. رهبر معظم انقلاب در آخرين اظهار نظر در اين خصوص در جمع بسيجيان استان خراسان شمالي صراحتاً فرمودند: «هرجا حضور بسيج و حركت بسيجي در هر ميداني احساس شده است، ما پيشرفت داشته ايم؛ اين يك تجربه ي مهمي است.»

دانشجو و طلبه و دانش آموز، كارمند و كارگر و كشاورز، مهندس و پزشك و ساير اقشار جامعه به علاوه همه اجزاي حاكميت اگر با ايمان به اين تفكر آزمون پس داده، تلاش خود را در جهت منطبق شدن با آن معطوف كنند، بسياري از مشكلات حل خواهد شد. ملتي كه با داشتن دانشمندان شهيدي مثل شهرياري، طهراني مقدم، احمدي روشن و صدها نخبه علمي فعال اين كشور هر روز با سرعت و شتاب بيشتري به سمت قله هاي پيشرفت صعود مي كند مگر مي شود در حل مشكلات جاري خود مستاصل بماند؟

اگر نگاه و عملكرد مجموعه مديران كشور اعم از نمايندگان مجلس، دولت و قوه قضائيه در اين راستا قرار مي گرفت آيا اين همه هزينه و وقت براي رفع مشكلات صرف مي شد؟ وقتي از خودگذشتگي، كار را براي خدا انجام دادن، به فكر منافع حزب و گروه و شخصي نبودن، خدمت خالصانه و بي ريا به خلق، وابسته به زخارف دنيوي نشدن، خداترسي و تسليم محض او بودن جاي خود را به شاخصه هاي ديگر بدهد طبيعي است كه يقه گيري و مچ گيري و جنجال هاي سياسي درست كردن فضاي حاكم جامعه خواهد شد!

در اين شرايط سخت اقتصادي و معيشتي مردم، هنوز پيدا مي شوند كساني كه بدون هيچگونه هوچي گري و جنجال و با پايبندي به همان تفكر بسيجي به فكر انجام تكليف و وظيفه خود هستند. كاسب عيال وار كوچه پس كوچه هاي شهر كه به جاي انبار كردن اجناس مغازه اش با رعايت انصاف فعاليت مي كند، نمونه ساده و خوبي براي اين مفهوم است.

خط و نشان كشيدن دولت براي مجلس و تهديد نمايندگان به استيضاح و اعمال فشار متقابل و نوشتن نامه هاي كذا و كذاي روساي قوا به هم در شرايط بدر و خيبر منطقي نيست. اگر فرض كنيم كه با فشارهاي وارده و اصرار برخي مرعوبين به رهبر انقلاب براي پذيرفتن شرايط شعب ابيطالب اين اتفاق افتاده بود و معظم له اين فضا را براي كشور متصور شده بودند، خودخواهي و خودبيني قابل هضم بود. اما زماني كه شرايط به نفع ما و جبهه خودي در حال رقم خوردن است، با چه توجيهي مي توان به جان هم افتادن و همديگر را هدف قراردادن را پذيرفت؟

بي ربط نيست كه رهبر انقلاب با هشدار به مسئولين نظام، تخطي از مساله مهم وحدت را خيانت و مسببانش را خائن خطاب كردند. بايد از مردم زلزله زده آذربايجان و سيل زدگان شمال كشور پرسيد كه آيا جز خدمات ارائه شده توسط هر كسي – اعم از بسيج و سپاه و هلال احمر و دولت و ...- به درد شما خورده است يا نه؟ مي شود صادقانه و مخلصانه براي رفع مشكلات مردمي كه با همه وجود براي اين نظام هزينه داده و مي دهند كار كرد و ملبّث به ريا و خودنمايي نشد. مي شود 2800 پروژه عمراني در سراسر كشور افتتاح شود ولي هياهو و جنجال سياسي و انتخاباتي نكرد. امكانش وجود دارد كه بي سر و صدا خدمت كرد و اجر آن را از خدا طلب نمود. اوج اين تفكر را مي بايست در رفتار معمار انقلاب امام(ره) مشاهد كرد كه فرموده بود: اگر همه اين هايي كه در جماران درود بر خميني مي گويند، شعارشان مرگ بر خميني بشود ذره اي خلل در اراده و نيت من به وجود نخواهد آمد!

انتهاي پيام/

ارسال نظر برای این مطلب